Okul, Çevre ve Aile İlişkilerinin Yönetimi
Özet Görüntüleme: 167
/ 
PDF İndirme: 94
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.11095089Anahtar Kelimeler:
Çevre, aile, okul, yönetimÖzet
Okul, içinde yer aldığı çevrenin bir parçası olup toplum ve çevresi için var olan bir kurumdur. Okulların çevre ve aileyle ilişkileri öteden beri giderek önem kazanmaktadır. Eğitim sistemleri, sanayi, teknoloji, bilim, tarım, sağlık vb. alanlarda ülkenin geleceğini etkileyeceğinden ülkendeki tüm kurum, kuruluş ve sektörler okulun çevresi olarak düşünülebilir. Nitelikli ve etkili bir okul için, çevre ve aileyle işbirliğinde hem aile hem de okulun rol ve sorumluluklarının bilinmesi gerekir. Nitelikli bir işbirliği için ise ailelerin ve okulların ayrı ayrı ortak ve sıralı sorumlulukları vardır. Eğitim-öğretimin hedeflerine ulaşmasında güçlü bir ev-okul işbirliği ve aile katılımının sağlanması gerekir. Evdeki destekleyici eğitim-öğretim sürecine veli katılımı gerçekleştiğinde öğretmenlerin eğitim ve öğretim sürecini daha verimli bir şekilde kolaylaştırmalarına yardımcı olur. Okula velinin katılımı sağlandığında ise, ebeveynlerde eğitime dâhil olma arzusu ve okulu sahiplenme duygusu oluşacaktır. Okul-çevre ilişkilerini geliştirmede okul müdürüne farklı rol ve sorumluluklar düşmektedir. Bu rol ve sorumluklar, veli-öğretmen-çevre ilişkilerine öncülük etmekle başlar. Nitelikli bir eğitim-öğretim sürecinde okullar, sosyal yönden adil, demokratik ilişkiler kurmaya eğilimli, diyaloğa ve güç paylaşımına değer veren eğitimcilere sahip olmalıdır. Aileler ve topluluk grupları arasında karşılıklı saygıya dayalı ittifaklar oluşturulmalıdır. Aile katılımı, çocukların nitelikli eğitimi için önemli bir ögedir. Nitelikli okul ve aile işbirliğinde, hem öğretmene hem de aileye farklı rol, görev ve sorumluluklar düşmektedir. Söz konusu süreç, karşılıklı işbirliği halinde sürüldüğünde taraflar açısından birçok avantajlar sağlayacaktır. Nitelikli ve etkili okul-aile işbirliği, öğrencilerin tutum, davranış ve zihni gelişimlerini, becerilerini ve başarısını artırmaktadır. Bunun yanı sıra etkili bir işbirliği, öğretmen-aile ilişkilerini geliştirecek, okulda paylaşımcı ve katılımcı bir iklim oluşmasını sağlayacak, öğretmenin iş doyumunu yükseltecek, okulun faaliyetlerine velilerin gönüllü ve aktif katılımını sağlayacak, veliler okula karşı pozitif duygular hissedecek, okula ve eğitime ilgileri daha da artacaktır.
Referanslar
Adams, D. (2002). Education and National Development: Priorities, Policies, and Planning. Asian Development Bank Comparative Research Centre, The University of Hong Kong.
Auerbach, S. (2010). Beyond coffee with the principal: Toward leadership for authentic school–family partnerships. Journal of School Leadership, 20(6), 728-757.
Balay, R. (2021). Okula toplumsal katılım (okul, çevre, toplum ve aile ilişkileri). İçinde Hasan Basri Memduhoğlu & Kürşad Yılmaz (Ed.). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem.
Bozkurt, E. (2021). Okul çevre ilişkileri ve okula toplumsal katılım. İçinde Ahmet Üstün & Adem Bayar (Ed.) Son Değişikliklerle Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem.
Bozkurt, E.; Bayar, A., ve Üstün, A. (2018). Okul yöneticilerinin okul çevre ilişkileri ile ilgili sorunları ve çözüm önerileri. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,11(3), 2561-2574. doi: 10.17218-hititsosbil.450351
Christenson, L. S., & Reschly, A. L. (Eds.). (2010). Handbook of school-family partnerships. New York: Routledge.
Downer, J.T & Myers, S.S. (2010). Applıcatıon of a developmental/ecologıcal model to famıly school partnershıps. (Eds.) Sandra L. Christenson & Amy L. Reschly. Handbook of school-family partnerships. New York: Routledge.
Epstein, J. L. (1992). School and family partnerships. In M. Alkin (Ed.). Encyclopedia of educational research (pp. 1139–1151). New York: Macmillan.
Epstein, J. L. (2018). School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools. Routledge.
Epstein, J. L., & Sheldon, S. B. (2006). Moving forward: Ideas for research on school, family, and community partnerships. SAGE handbook for research in education: Engaging ideas and enriching inquiry, 117-138.
Gül, İ. (2020). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem.
İhtiyaroğlu, N. (2020). Okul-çevre ilişkisi. İçinde N. Cemaloğlu (Ed.) Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem.
Kıral, B. (2021). Okul-aile ve çevre ilişkileri. İçinde Mehmet Metin Arslan & Songül Altınışık (Ed.). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem.
Nayir, F. (2021). Okul - aile - çevre ilişkileri. İçinde Uğur Akın (Ed). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem.
Özgan, H.& Aydın, Z. (2010). Okul-aile işbirliğine ilişkin yönetici, öğretmen ve veli görüşleri. 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Elazığ. ss. 802-811
Patrikakou, E. N., & Weissberg, R. P. (1999). The seven P's of school-family partnerships. https://www.edweek.org/education/opinion-the-seven-ps-of-school-family-partnerships/1999/02 adresinden 11.02.2022 tarihinde erişim sağlanmıştır.
Patrikakou, E., & Weissberg, R. (2007). School-family partnerships to enhance children’s social, emotional, and academic learning. Educating people to be emotionally intelligent, 49-61.
Pianta, R. C. & Walsh, D. J. (1996). High risk children in the schools: Creating sustaining relationships. New York: Routledge.
Şişman, M. (2021). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem
Toker Gökçe, A. (2020). Sınıfta zaman yönetimi. İçinde Türkan Argon & Şenay Sezgin Nartgün (Ed.). Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegem.
Williams, J. 1997. Improving School-Community Relations in the Periphery. In Quality Education for All, edited by D. Nielsen and W.K. Cummings. New York: Garland.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Toplum, Eğitim ve Kültür Araştırmaları Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimizde yayımlanan makaleler, 