The Gap Between Theory and Practice in the Field of Educational Admistration
Abstract views: 429
/ 
PDF downloads: 285
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10439739Keywords:
Educational administration, theory and practice, paradigmatic transformation, Western and European centrismAbstract
The purpose of this study is to discuss the gap between theory and practice in the field of educational administration, within the context of boundaries, research traditions, originality and reserah agenda and within the frame of structures that are assumed to be related them. Within the study, how this gap is formed is adressed by considering the current situation of the field, and evidence for the validity of the basic assumptions made by the researcher is sought. This study was designed as a case study model, which is based on the paradigm of qualitative researh. Within the scope of the researh, the data obtained through semi-structured interview technique with 11 academicians of different titles working in the field of educatioal administration and 9 school administrators with a potguraduate in educational administration were compared with the analytical inductive method by comparing the policy texts. According to the findings obtained from the research, Western-based and European centrist theories, paradigms and approaches in the field of education administration determine the agenda of the field, and the research is insufficient to produce the meaningful results that the practitioners and the local need. In the researches, fashion issues are studied, neo-liberal discourse is in a dominant position, and it is understood that practitioners are reluctant to follow the information produced in the field
References
Akay, M. (2010). Milli Eğitim Şuraları karar metinlerinin seçilmiş kavramlar açısından incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
Alatas, S. F. (2016). Sosyal bilimlerde alternatif söylemler: Avrupamerkezciliğe cevaplar. (A. Bölükbaşı, Çev.). Matbu: İstanbul.
Amin, S. (2018). Avrupamerkezcilik: Bir ideolojinin eleştirisi. (M. Sert, Çev.). Yordam: İstanbul.
Balcı, A. (2008). Türkiye’de eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 54, 181-209.
Bartunek, J. M. & Rynes, S. L. (2014). Academics and practitioners are alike: The paradoxes of academic-practitioner relationships. Journal of Management, 40(5), 1181-1201. doi: 10.3102/0013189X032004013
Baş, F. ve Işık, A. (2014). Öğretmen ve akademiyenler arasında oluşturulan web tabanlı ve yüzyüze bilgi paylaşım ortamlarının katılımcılar perspektifinden değerlendirilmesi. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 5 (3), 231-258.
Bates, R. J. (2001). Eleştirel teori açısından eğitim yönetimi. (S. Turan ve M. Şişman, Çev.). Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 28, 573-592.
Baudrillard, J. (2012). Tüketim toplumu. (H. Deliceçaylı ve F. Keskin, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Bauman, Z. & Bordoni, C. (2018). Kriz hali ve devlet. (Y. Alogan, Çev.). İstanbul: İthaki.
Baykara, B. (2019). Türkiye’deki eğitim yönetimi programlarının ontolojik eleştirisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi: Eskişehir.
Berg, B. L. & Lune, H. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (H. Aydın, Çev.). Konya: Eğitim.
Bourdieu, P. (2018). Bir pratik teorisi için taslak: Kabiliye üzerine üç etnoloji çalışması. (N. Ökten, Çev). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Broekkamp, H. & van Hout-Wolters, B. (2007). The gap between educational research and practice: A literature review, symposium, and questionnaire. Educational Research and Evaluation, 13(3), 295-301. doi: 10.1080/13803610701626127
Charmaz, K. (2006). Constructing grounded theory: A practical guide through qualitative analysis. London: Sage.
Demirhan, G. (2015). Türkiye’de eğitim yönetimi alanında araştırma geleneği ve paradigmaların gömülü teori bağlamında değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Dewey, J. (2012). Okul ve toplum. (H. A. Başman, Çev.). Ankara: Pegem Akademi.
Dilthey, W. (2017). Hermeneutik ve tin bilimleri. (D. Özlem, Çev.). İstanbul: Notos.
English, F. (1997). The cupboard is bare: The postmodern critique of educational administration. Journal of School Administration, 7(1), 4-26.
Erol, M. (2016). Yerlilik düşüncesi. İstanbul: Profil.
Feyereband, P. (2017). Yönteme karşı. (E. Başer, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Frank, A. G. (2010). Yeniden doğu: Asya çağında küresel ekonomi. (K. Kurtul, Çev.).
Fullan, M. (2003). Change forces with a vengeance. New York: RoutledgeFalmer.
Groves, C. E., & Kemmis, S. (2015). Pedagogy, education and praxis: Understanding new forms of intersubjectivity, through action researc and practice theory. Educational Action Research, 24(1), 77-96.
Gülenç, K. (2016). Frankfurt Okulu: Eleştiri, toplum ve bilim. İstanbul: Ayrıntı
Habermas, J. (2019). İdeoloji olarak teknik ve bilim. (M. Tüzel, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi.
Hoy, W. K. (1996). Science and theory in the practice of educational administration: A pragmatic perspective. Educational Administration Quarterly, 32, 366-378.
Hudson, C. (2007). Governing the governance of education: the state strikes back?. European Educational Research, 6(3), 266-282.
Kadı, A. (2018). Türkiye’deki devlet üniversitelerinin eğitim fakültelerinde araştırma kültürü ve akademik performansın incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
Kahraman, Ü. ve Tok, T. N. (2016). Eğitim yönetimi denetimi planlaması ve ekonomisi lisansüstü öğrencilerinin aldıkları eğitim hakkındaki görüşleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (1), 147-164.
Kısa, N. (2016). Eğitim yönetimi alanındaki kuram-uygulama boşluğunun nedenleri ve çözüm önerileri (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Kuhn, T. S. (2015). Bilimsel devrimlerin yapısı. (N. Kuyaş, Çev.). İstanbul: Kırmızı.
Lovat, T. (2018). Jürgen habermas: Eğitimin gönülsüz kahramanı. M. Murphy (Ed.), Sosyal teori ve eğitim: Foucault, Habermas, Bourdieu ve Derrida’yı anlamak içinde. Konya: Eğitim.
Lunenburg, F. C. & Ornstein, A. C. (2013). Eğitim yönetimi. (G. Arastaman, Çev. Ed.). Ankara: Nobel.
Marshall, H. H. (1992). Redefining student learning: Roots of educational change. Norwood, NJ: Ablex.
MEB. (2023). Geçmişten günümüze millî eğitim şûraları. http://ttkb.meb.gov.tr/www/gecmisten-gunumuze-milli”-egitim-suralari/icerik/328 sayfasından erişilmiştir.
Neuman, W. L. (2014). Toplumsal araştırma yöntemleri: Nitel ve nicel yaklaşımlar. (Özge, S, Çev.). Ankara: Yayın Odası.
Oplatka, I. (2010). The legacy of educational administration: A historical analysis of an academic field. Frankfurt am Main: Peter Lang.
Özdemir, M. (2017). Eğitim yönetiminde epistemik bunalımın arkeolojisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 23 (2), 281-304.
Rizvi, F. ve Lingard, B. (2016). Küreselleşen eğitim politikası. (B. Balkar ve H. Özgan, Çev.). Ankara: Pegem Akademi.
Scott, D. (2005). Reading educational research and policy. London: Routledge Falmer.
Serin, H. ve Kocatürk, H. E. (2019). Eğitim yönetimi yüksek lisans öğrencilerinin eğitim sürecine dair deyimleri. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 7 (2), 495-513.
Tuna, K. (2011). Batılı bilginin eleştirisi üzerine. İstabul: İz.
Ünal, L. I. ve Özsoy, S. (2010). Eğitim bilimleri felsefesine doğru. Ankara: Tan.
Yalçın, M. (2015). Batı kaynaklı bilginin Türk akademisindeki rolü: Eğitim yönetimi alanının değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yılmaz, K. (2018). Türkiye’de eğitim yönetimi ile ilgili çalışmalara eleştirel bir bakış. Journal of Human Sciences, 15 (1), 123-153.
Yin, R. K. (2009). Case study methods (4. Baskı). Thousand Oaks: Sage Pubc.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Toplum, Eğitim ve Kültür Araştırmaları Dergisi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
